Voodoo praktijken

Zo, bijna een week na de kuur neemt de spier- en gewrichtspijn af. Fijn! Het begint ook pas een paar dagen na de toediening dus al met al is het maar drie tot vier dagen. Dat valt mee, maar die pijn is wel gemeen. Alsof iemand een Voodoo-poppetje van mij heeft gemaakt en er fanatiek naalden insteekt. Daarnaast wordt ondanks mijn stabiele bloedwaarden de conditie toch steeds iets minder. Twee dagen na de kuur stond ik af te wassen (we hebben nog steeds geen afwasmachine, al zegt Dirk van wel en wijst hij daarna naar zichzelf) en was ik daardoor aan het hijgen alsof ik net vijf kilometer had gerend. De chemo stapelt zich op in mijn lijf, zegt mijn fysio, en ik doe de intensieve kuur (veel in weinig tijd) dus het wordt steeds iets zwaarder. Maar ik krabbel ook steeds weer op, dus dat belooft beterschap dadelijk. En zoals eerder gezegd, deze Taxol zou een heel effectieve chemo zijn dus dat geeft moed. En…nog maar één te gaan, dat geeft ook moed!

Als cadeautje voor mezelf heb ik nieuwe Nikes besteld in de uitverkoop (we hebben nu alle vier nieuwe gympen), met het excuus dat ik mezelf mag verwennen na dit eerste traject en dat het fijn is voor mijn voeten die inmiddels vanuit de binnenkant aanvoelen als gekreukeld schuurpapier. Dan loopt het lekkerder op zachte air-gympen. Neuropathie, dat schuurpapier onder je voeten en ook de tintelingen in je vingertoppen, is een bijwerking van de Taxol. Eentje om voor op te passen, zeggen ze, want het kan blijvend zijn. Ze stellen zelfs de kuur naar beneden bij als het te erg wordt. En ze blijven aandringen, is het al te erg? Maar wat is te erg? Na doorvragen zegt verpleegkundige M.: als je je evenwicht verliest of geen kleine knoopjes meer kunt dichtdoen. Nou, dat lukt tintelend nog prima, inclusief gecoördineerd knijpen in de kleine billetjes van mijn jongste (“Nee, mam, middelmátige billen!”). En ik wil alles graag honderd procent toegediend krijgen als het lukt, zodat ik zeker weet dat ik er alles aan heb gedaan. Dus nog één Taxol volgende week vrijdag, en dan zodra het kan uit eten om dat te vieren bij ons Italiaantje met mijn drie fantastische mannen. Op de nieuwe Nikes. Om zachtjes door te lopen naar het volgende traject, part II, de operatie. 😘💪😘