Eerst nu en dan pas straks
What will be, will be. Stay a while with me, just stick around and see what happens. We will live each day as they come, zingt Lou Rawls op de tweedehands LP die ik net heb gekocht. De mooie zanger verwoordde eigenlijk in de jaren zeventig al heel goed het gevoel als je te maken krijgt met kanker, of met … Lees verder
Net gehoord vandaag (op de verjaardag van ❤️Dirk) dat maandag de bestralingen gaan starten. Ik belde naar het AVL, omdat ze hadden gezegd dat het aanstaande vrijdag of maandag zou zijn en ik nog niks had gehoord. En gelukkig belde ik, want de mail vanuit het AVL was niet aangekomen/niet verstuurd/ iets mee gebeurd. In ieder geval, zei de jongen … Lees verder
Vrijdag was het zover, hoorde ik de dag ervoor. Ik mocht me om 07.45 uur melden bij het AVL in Amsterdam. Lieve zus D. haalde me voor dag en dauw op. Gelukkig kunnen we dan ook allebei blij worden om de zonsopgang te zien in de auto! En is er altijd genoeg te kletsen met de zussen (en broer).
Ik … Lees verder
Vandaag had ik het geplande gesprek met mijn oncoloog De K., om de anti-hormoonkuur pillen te evalueren. De pillen die ik tot mijn 57e moet slikken. Jaja, jullie dachten dat de bestralingen het laatste onderdeel van het traject was? Maar niets is minder waar: de komende tien jaar slik ik pillen om alle vrouwelijke hormonen in mijn lijf te onderdrukken, … Lees verder
Dat hele ziekwezen is één groot leerproces. (Wat een afschuwelijk woord!) Leerschool. Levensles. Nou ja, in ieder geval een gróte les in nederigheid. Want ik was in mijn leven 1.0 onbewust erg gaan hangen aan status, baan en mijn ego (ik wás mijn baan!) waardoor ik ongemerkt in mijn leven 2.0 terechtkwam (die met de burn-out). En in die episode … Lees verder
Ja!!! Net terug van de dokter van het AVL: ik mag starten met de bestralingen! Binnen nu en een paar dagen naar het AVL in Amsterdam voor een CT scan en het aftekenen op mijn borst (met tatoeages!), en dan ongeveer een week later starten met de bestralingen. Had nooit gedacht dat ik ooit nog eens blij zou zijn dat … Lees verder
Jantje lacht, Jantje huilt. Lekkere ouderwetse uitdrukking, hè? En erg van toepassing, deze dagen. Dat beter worden is namelijk nog wel een struggle, af en toe. Tenminste, als je het niet vergelijkt met veel ergere dingen in het leven (oorlog, armoede, mishandeling, slecht aflopende ziektes, zware handicaps). Ik vergelijk het af en toe nog met hoe ik wás, voor de … Lees verder
He, he, heerlijk. Het gaat beter! Eindelijk voel ik de energie terugkomen, loop ik vandaag een kwartiertje naar de stad zonder na te denken of dat wel gaat. Man, wat een verschil met vorige week toen de wond maar niet dichtgroeide. Lieve vriendin M. zei, een open wond is niet goed voor je lijf en je hoofd. En dat voelde … Lees verder
Yes! I did it! (Veertig seconden je adem inhouden voor breath hold techniek bij de bestralingen.) En weet je waarom ik het kan? Omdat mijn lieve fysio R. zei: “Tuurlijk lukt jou dat! Nu al!” En inderdaad! Ineens lukt het gewoon.
Deze “ techniek” is nodig omdat de bestraling op mijn linkerborst gaat plaatsvinden. En gezien het feit dat mijn … Lees verder
Gek, hoe je zonder dat je het door hebt, weer je schouders er onder zet, je best doet, niet naar jezelf luistert, je grenzen weer over gaat.
De wond die maar niet wil helen, waarvoor ik al zeven weken rust neem en elke week een check krijg van ofwel het AVL ofwel “mijn” dokter J., de plastische chirurg. Twee weken … Lees verder