Eerst nu en dan pas straks
Even een stress moment in het proces, want de operatie werd bijna uitgesteld omdat de gekozen plastische chirurg niet kon op 12 december. Maar uitstel tot na oud en nieuw kon ik niet aan, dat betekende namelijk ook langer wachten op de uitslag. Mijn flexibiliteit is minder groot op het moment… Gelukkig snapten ze dat in het ziekenhuis en werd … Lees verder
Het was heel even iets stiller op de lijn dan normaal, want gekke en hectische week achter de rug. Om bij het eind te beginnen: dit weekend is door een groot deel van de familie de houten vloer gelegd op onze nieuwe opbouw (afgelopen zes weken is die opbouw op ons huis gezet). Maar op vrijdag, toen mijn schoonvader en … Lees verder
Feel it. The thing you don’t want to feel. Feel it. And be free.
Nayyirah Waheed
thanks to Antoiniek… Lees verder
Vanochtend een mooie wandeling gemaakt op het altijd prachtige Middenduin met een mede-moeder van school: een andere vrouw van een andere man, een vriendin van vriendinnen, een dochter en een zus. In het uurtje dat we gelopen hebben, berg op, berg af, kwamen alle aspecten van het vrouwzijn aan bod. Van ons allebei. Mooi is dat, hè. Vooral omdat we … Lees verder
Jajaja! Net verlost uit mijn “lijden” door mijn lieve lieve verpleegkundige: de uitslag van de scan is weer goed, volledige remissie, niks afwijkends meer te zien!!! Joepie!!! Yes Yes Yes! Want zat ‘m op zijn Willemijns weer te knijpen! 😘😘😘… Lees verder
Hoe ga je om met verdriet, met een trauma, met ongeluk? Daar had ik het vrijdag over met lieve vriendin K. Ik dacht, door niet te veel en te vaak achterom te kijken hoe het was. Door niet te veel en te vaak te dromen of boos te zijn over hoe het had kunnen zijn. Door af en toe goed … Lees verder
Tijl, mijn grote held. Open, sociaal, energiek, temperamentvol, sterk, eigenwijs en sportief. Kent alle namen van alle zeshonderd kinderen van zijn school (echt) uit zijn hoofd, en heeft feilloos door dat dat heel handig is.
“Tijl, hoe kom jij toch aan al die goede Pokemonkaarten?”
”Iedereen wil met mij ruilen, mam, ook de grote jongens uit groep zeven en acht.”… Lees verder
Ook al was het een beetje klef, toch kreeg ik een kleine brok in mijn keel toen ik afgelopen vrijdag de koperen bel van de chemopolie mocht luiden voor mijn laatste chemokuur. Zoals Dirk zei, steeds waren we bezig met de datum van 2 november omdat ik dan – als alles goed zou verlopen – de laatste chemokuur zou krijgen, … Lees verder
Van de week zei iemand, heb jij niet het idee dat je lichaam je in de steek heeft gelaten? Ik reageerde verbaasd, nee, helemaal niet? Ik vind juist dat mijn lijf het op dit moment zo goed doet! Ik bedoel, iedereen zegt, je kan het, je bent zo positief en sterk, maar mijn lijf doet het, niet mijn hoofd. Mijn … Lees verder
